Ongeveer 1 op de 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam.

Een miskraam wordt in 90% van de gevallen veroorzaakt door een aanlegstoornis van het vruchtje, bijvoorbeeld een chromosoomafwijking. Een dergelijke aanlegstoornis is bijna nooit erfelijk.

Een miskraam kan niet voorkomen worden door bijvoorbeeld medicijnen of bedrust. Deze kan ook niet veroorzaakt worden door lichamelijke inspanning, zoals bijvoorbeeld vallen, vrijen, rennen, paardrijden of stress.

Je lichaam kan op een aantal manieren reageren op een miskraam:

• Soms zijn er helemaal geen verschijnselen, maar wordt er pas bij een echo gezien dat het hartje van het kindje niet (meer) klopt.
• Meestal begint een miskraam echter met bloedverlies. Hierbij probeert het lichaam de miskraam kwijt te raken. De bloeding zal soms binnen een aantal uren, maar meestal binnen een aantal dagen, kortdurend hevig zijn, zoals bij een flinke menstruatie. Dit gaat vaak gepaard met een krampende onderbuik- of onderrugpijn (menstruatieachtige krampen).
• Je kunt daarbij ook kleine stolsels verliezen. Van een jonge zwangerschap echter, is meestal niets terug te zien.
• Als er niets is achtergebleven in de baarmoeder, neemt het bloedverlies snel af en stopt na enkele dagen. Soms is er nog 1 à 2 weken een klein beetje bloedverlies of bruine afscheiding.
• Niet elk bloedverlies of beetje buikpijn wil per definitie zeggen dat er een miskraam gaat optreden. Neem daarom contact met ons op als je deze klachten hebt. Wij zullen d.m.v. vragen stellen en eventuele onderzoeken proberen vast te stellen of het gaat om een miskraam of niet.
• Neem in elk geval contact met ons op bij: ruim helderrood bloedverlies (maandverband vol binnen een half uur), koorts (= 38,0ºC) en ongerustheid.

Er zijn een aantal opties waar je voor kunt kiezen als er een miskraam is vastgesteld:

• Spontaan beloop van de miskraam afwachten.
• Miskraam door laten zetten door middel van medicijnen of een curettage.

Wij kunnen je hier telefonisch of op het spreekuur meer over vertellen.